เช้านี้ตื่นมา ลมแรง และหนาว...
มาบันทึกไว้หน่อย สำหรับความหนาววันแรกของปีนี้
...
เปิดทีวีดูข่าว เจอข่าวประชาชนแถบภาคเหนือ และอีสาน
ที่เขาหนาวกันมาหลายวันแล้ว กำลังเจอภัยหนาว
มีคำที่น่าคิดคือ คำว่าหนาวของเขา กับหนาวของเราไม่เหมือนกัน
เพราะเราหนาวแบบไปเที่ยว แต่เขาต้องหนาวแบบอยู่อาศัย
ในขณะที่ผมและใครหลายคนอยู่ที่กรุงเทพฯ หรืออื่นๆ
ที่ฤดูหนาวเป็นเพียงน้ำจิ้มชีวิต ปีหนึ่งมาไม่กี่วัน และหนาวแบบพอให้อวดชุดใหม่
แต่คนที่นั่น หนาวจนต้องก่อไฟ หนาวจนเสื้อหนาวถูกๆ ไม่พอจะป้องกัน
ข่าวคนหนาวตายก็ยังมีอยู่ทุกปี และก็มีการช่วยเหลือทุกปี
อย่างที่เคยถามเอาไว้เมื่อนานมาแล้ว ว่าบริจาคทุกปี ก็ไม่เคยหมดปัญหา
โลกนี้มันซับซ้อนกว่าที่เด็กชายโก๋เคยคิดเอาไว้
ยิ่งโตผมก็ยิ่งเข้าใจมัน ถึงจะไม่รู้แจ้งแทงตลอด แต่ก็เริ่มจะเห็นภาพชัดขึ้น
คงต้องทำเท่าที่ทำได้ ช่วยเท่าที่ช่วยได้ และวางเท่าที่วางได้
โลกนี้มีคนเป็นพันๆล้าน... เหมือนนั่งนับเม็ดทรายที่ชายทะเล...
ไม่มีความคิดเห็น:
ไม่อนุญาตให้มีความคิดเห็นใหม่