วันก่อน นั่งรถตู้โดยสาร จากสำโรงไปลงเซ็นทรัล บางนา
มันก็ไม่ไกลหรอก แต่ราคาค่ารถ 20...
...
ok นั่นไม่ใช่ประเด็น
ประเด็นคือ ถ้าคุณเป็นผู้ที่ใช้บริการรถโดนสารสาธารณะประจำ
คงจะเคยเจอพวก
"กลัวไม่ได้ลง"
คนพวกนี้จะชอบตื่นตระหนกตกใจล่วงหน้ามาก
พอเห็นสถานที่คุ้นหูคุ้นตา จะรีบเบียด รีบเดินไปให้ใกล้ประตูที่สุด
เบียดอยู่นั่น สุดท้ายไอ้คนที่คุณพยายามจะเบียดน่ะ มันก็ลงตามก้นคุณไปนั่นแหละ
ได้ลงก่อนแล้วสงสัยสุขเหมือนได้คอมเม้นต์บอร์ดคนแรกมั๊ง...
ไม่รู้ว่าการทำแบบนั้นจะทำให้เขาได้ลงจากรถเป็นคนแรกหรือเปล่า
หรือทำให้ชีวิตเขามีเวลามากกว่าคนอื่นเพิ่มขึ้นสักเท่าใด...
รู้แต่ว่า ผมโคตรจะรำคาญคนพวกนี้เลย...
รู้น่ะ ว่ารถโดยสารในไทยมันห่วยแตก จอดเหมือนไม่จอด
ผมเองก็เคยตกรถเมล์ (แต่ไม่ตาย) ผมก็ไม่เห็นต้องประสาทหลอนเหมือนพวกคุณเลย
จะรอให้มันใกล้เออซัก ร้อยสองร้อยเมตรจะถึง แล้วค่อยเบียดค่อยเดินก็ไม่สาย
...
กลับไปที่ฉากรถตู้...
ผมนั่งหลังสุด แถวสี่คน
พอรถใกล้จะถึงจุดหมาย ไอ้เด็กคนซ้าย มันก็รีบมุดจะลุกออกจากรูให้ได้
ซึ่งรถตู้เนี่ย ที่จะให้ยืนมันแทบจะไม่มี ถ้ายืนขึ้น ก็แทบจะเอาตูดทิ่มหน้าคนข้างหลัง
มันก็ยังพยายามจะลุก!
ผมเลยเอาศอกซ้ายไปค้ำเบาะปิดทางเดิน เปรี้ยวมันซะงั้นแหละ
พอมันชะงัก แฟนผมก็ถาม "ไม่รีบลุกไปล่ะ จะลงแล้ว"
ผมก็เลยตอบ "ใกล้ถึงค่อยลุกก็ได้"
"จะรีบลุกไปไหน ไปเบียดแย่งกันลงเหมือนพวกไม่มีการศึกษาไปได้"
...
เด็กนั่นเอาตูดแปะเบาะทันที แล้วก็ไม่เบียดผมลงรถอีกเลย...
ขออภัยที่หลอกด่านะน้องนะ ต่อไปคงจะมีมารยาทขึ้น...
แต่พี่โคตรสะใจเลย พี่เลวเนอะ...
