วันก่อน ว่างจนไม่มีอะไรทำ
คุณแม่บ้านบริษัทเอากล้วยที่สุกจนไม่มีใครกิน มาทำขนมกล้วยกินกันเอง
ใส่กล้วย กับแป้งข้าวเหนียว มะพร้าวขูด ฯลฯ
ห่อใส่ใบตอง แล้วเอามาย่าง...
และด้วยความว่าง... ผมก็มานั่งย่างขนมกล้วย... -_-"
จะว่ายากก็ยาก จะว่าง่ายก็ง่าย
ต้องห่อไส้บางๆ หน่อย เพราะถ้าใส่หนามาก ตรงกลางจะไม่สุก
ไฟก็ต้องใช้ขี้เถ้ากลบให้พอระอุ ห้ามใช้ไฟแรง เพราะใบตองจะไหม้หมดก่อน
พอย่างไปซักพัก พอมันพองๆ หุบๆ สัก 10 นาที ก็ได้ที่
แกะเช็คคุณภาพ...
ออกมาถ้าได้ที่ เนื้อต้องออกมาเกาะเป็นชิ้นแน่นๆ ไม่แหยะๆ
ถ้าข้างนอกหนึบๆ นี่ใช่เลย หอมถ่านกับใบตองมากๆ
แต่รสชาติยังสู้แบบตามร้านที่เขาทำขายไม่ได้
อย่างว่าล่ะเน้อ เราไม่ใช่มืออาชีพ...
...
และอยากจะบอก ไอ้ที่ทำเนี่ย ไม่ได้ทำแบบมีความสุขเลยนะ
ทำแบบประชดชีวิต ให้มันมีอะไรทำไปวันๆ
ไม่รู้มันเกิดอะไร กิจการเงียบค่อดๆ
ลูกค้าดีๆ หายหัวหมด
เหลือแต่ลูกค้าเวรๆ ประเภทขอเครดิตยาวๆ ต่อแล้วต่ออีก แถมตีเช็คยืดเป็นหนังกะติ๊ก...
ทำของดีให้ใช้ไม่ชอบ ชอบของห่วยๆ ถูกๆ
พอใช้ของห่วยๆ มากๆ เข้า ก็กลายเป็นประสาทหลอนว่าของทุกเจ้าห่วยเหมือนกันหมด
จำเริญเถิด การค้าไทยแลนด์...
หวังว่าอีกหน่อยคงไม่ต้องหันมาทำขนมจาก มันปิ้งขายหรอกนะ...
เฮ้อ...
ไม่มีความคิดเห็น:
ไม่อนุญาตให้มีความคิดเห็นใหม่