วันอาทิตย์ที่ไปพารากอนนั่นแหละ
บ่ายฟุ้งซ่าน เลยลองเข้าไปกินเค้กร้าน LENOTRE
แอบถามเพื่อนพี่ เขาบอกอ่านว่า เลอโน้ท...
ผมเคยกินมาแล้วครั้งหนึ่ง จากเพื่อนพี่สาวซื้อมาฝาก
เลยติดอกติดใจมาก แต่ก็ไม่กล้ากินเพราะแพง
วันนี้กลั้นใจเดินเข้าร้านที่ชั้นหนึ่ง ห้างพารากอน...
ร้านผู้ดีโคตร มีแต่คนหน้าตาแพงๆ เอ๊ย รวยๆ นั่งกินกัน...
ผมก็เดินไปดูตามตู้แล้วจิ้มๆ เหมือนบ้านนอกเข้ากรุง
เอาชิ้นนี้ กับนี้... ที่สั่งเพราะเคยกินแล้วน่ะนะ...
ราคาไม่ใช่เล่นๆ อันซ้าย 120 อันขวา 90
เรียกว่าเค้กชิ้นเดียว เท่าราคาอาหารหนึ่งมื้อกันไปเลย... -_-"
แต่จากการจ้วงเข้าปาก... ชิ้นขวา แค่คำแรกก็ตัวลอย....
ถ้ามันมีรีแอคชั่นเหมือนในการ์ตูน ผมคงจะแบบว่าแปลงร่างเป็นเทวดามีปีก
ทำตาปรือๆ แล้วลอยขึ้นไปพร้อมแสงสว่างอะไรทำนองนั้น...
เค้กนุ่ม เนียน ละลายในปากแบบไม่มีสะดุด
รสหวานไปมาก แต่ก็เข้ากั๊นเข้ากันกับชอคโกแลตอย่างดีทีใช้...
กินแล้วแบบว่า... ลืมทุกเค้กที่เคยกินมาในชีวิต... อร๊า.....
ก้อนซ้ายก็ใช่เล่น... แปะทองคำเปลวนิดๆ
ข้างในเป็นชั้นๆ ชั้นล่างจะกรอบๆ และไล่ขึ้นมาด้วยครีมหวานปานกลาง
ข้างนอกหุ้มด้วยชอคโกแล็ตที่ขมนิดๆ หวานหน่อยๆ
เวลากินทั้งหมดรวมกันในปาก แล้วให้อารมณ์คนมีกะตังซะไม่มี
.
เวลากินต้องพยายามกินช้าๆ เพราะมันอร่อย และแพง...
ต้องค่อยๆ ละเลียดความสุขทีละนิดๆ....
หลังจากกินเสร็จก็กลับมาสู่ความจริง นั่งดูเมนูเล่นๆ ตอนเรียกคิดเงิน
รายการอาหารเขาแต่ละอย่างนี่ ไม่รวยไม่กล้ากินจริงๆ ครับ... -_-"
กินแค่นี้ เจอ Service Charge อีก 10% เกือบร้องไห้แล้ว
ดีกว่าพกเงินไปพอ รีบจ่าย รีบคว้าเงินทอนเดินออก
เพราะรู้สึกว่าตัวเองไม่เหมาะกับสถานที่แบบนี้เอาเสียจริงๆ...
และคาดว่าคงเป็นเค้กที่ผมอยากมานั่งกินอีกหลายครั้งแต่คงไม่ติดๆ กันแน่ เพราะไม่ใช่ถูกๆ
แต่ขอบอก... พนักงานชายยิ้มหวานน่าบีบตูดมาก.... กร๊ากกก
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
เชิญแสดงความคิดเห็น