ไม่รู้เป็นเพราะอะไร แต่ผมแพ้ยาสีฟันหลายตัวมาก
โดยเฉพาะยาสีฟันที่ผสมมินต์เย็นๆ เยอะๆ ที่แปรงแล้วแสบจนเหงือกชา
ผมจะแพ้มากเป็นพิเศษ
อาการที่ออก คือรอบปากผมจะเริ่มแห้ง แล้วลอกเป็นขุยๆ
ถ้าเป็นมาก บางทีข้างปากมันจะออกดำๆ
ลักษณะเหมือนผิวผมมันไหม้ไปเลยอะไรอย่างนั้น
ผมเลยต้องลดปริมาณการใช้ให้น้อยๆ แล้วก็หาว่าจะใช้ยาสีฟันตัวไหนได้บ้าง
จนสุดท้าย แพ้มันหมด ไม่ว่าถูกหรือแพง ฟองเล็กละเอียดอะไรก็แพ้
ยิ่งไอ้สมุนไพรสูตรเย็นเนี่ย ตัวดีเลย แหกหนักกว่าเพื่อน
ผมเลยหวนกลับมาหาภูมิปัญญาโบราณ
ด้วยยาสีฟันสูตรโบราณ แน่นอนยี่ห้อแรกที่นึกออก คือวิเศษนิยม
เคยใช้กันไหมครับ ซองเหลืองๆ ตัวยาเป็นผงเหมือนดินสอพองหอมๆ
พอดีวันนั้นจะไปซื้อวิเศษนิยมมาลองใช้นี่แหละ
บังเอิญเจ้านี่วางอยู่ข้างๆ เลยขอหยิบมาดูเสียหน่อย
ผงขัดฟัน สุภาพร... สามสิบกว่าบาท...
เท่าที่อ่านส่วนประกอบ ก็จะคล้ายๆ กับวิเศษนิยมนี่ล่ะครับ
เทียบตามน้ำหนัก แพงกว่าวิเศษนิยมแบบซอง
แต่ผมชอบที่เขาเอากระปุกเหมือนที่ใส่หมากฝรั่งมาใส่
ผมว่ามันแก้ปัญหาความไม่สะดวก ความเปียกชื้นของวิเศษนิยมได้อยู่หมัด
ก็เลยซื้อมาลองเสียเลย... ยาข้างในลักษณะไม่ต่างกันครับ
เป็นผงสีเหมือนดินสอพองอย่างที่ว่า
เอาแปรงสีฟันจุ่มน้ำ แล้วเอามาแตะๆ ให้พอติด แล้วแปรงกันเลย...
...
จากการทดสอบครั้งแรก ผมจิ้มหนักมือไปหน่อย
พบว่า มันมีฟองครับ.... ประหลาดใจ เพราะโดยปกติยาพวกนี้ไม่มีฟอง
แต่ฟองก็ไม่ได้มากอะไร แค่เรียกว่ามีระดับปานกลาง พอแปรงได้เพลินๆ
แต่จากการที่ผมจิ้มหนักไปนิด พบว่ามันทำให้ ลิ้นชาครับ... -_-"
เหมือนมันมียาจำพวกกานพลูหรืออะไรซักอย่าง ทำให้ลิ้นรู้สึกชาๆ ได้
คราวต่อๆ มา ผมก็เลยลดปริมาณลง แตะแค่ปลายๆ นิดหน่อย ก็ใช้ได้พอ
เท่าที่ใช้มาอาทิตย์กว่าๆ
ผมว่า ความหอม ความเย็น กลิ่นที่ติดปากหลังแปรง
คงจะสู้ยาสีฟันสมัยใหม่เดี๋ยวนี้ไม่ได้
แต่เรื่องความสะอาดในปาก ความลื่นความสากของผิวฟัน กลิ่นปากที่เหลืออยู่
ผมพอใจครับ อยู่ในระดับที่เรียกว่าใช้แทนกันได้เลย
และที่สำคัญ มันไม่ทำให้รอบปากผมแห้งแตกด้วย
จุดที่ต้องระวังคือ ถ้าใช้ไปซักพัก ความชื้นที่ติดแปรงเข้าไปตกค้างในขวด
จะทำให้ผงยาเริ่มมีกลิ่นออกอับๆ เหม็นๆ แปลกๆ
คาดว่าต้องระวังเรื่องความชื้น และเอาไปตากแดดเสียหน่อยท่าจะดี
...
ไม่ได้ค่าเขียน เป็น review ตามความเห็นส่วนตัว
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
เชิญแสดงความคิดเห็น