ตื่นขึ้นมามองสิ่งของต่างๆ รอบตัว
ทั้งของที่เก็บมาตั้งแต่เด็ก และของที่เพิ่งได้มาไม่นาน
ทั้งหมดล้วนเป็นสิ่งที่ถ้าสูญหายไป ผมคงเสียดายมาก
แต่เมื่อลองนึกถึงเวลาที่ผ่านไปเรื่อยๆ จนผมแก่ หรือหายไปจากโลกแล้ว
ของเหล่านี้จะเป็นของใคร? จะไปอยู่ที่ไหน?
และที่สำคัญ มันจะมีความหมายอะไรต่อไปอีกหรือเปล่า...
...
ความสำคัญของสิ่งของ หรือแม้แต่ตัวเรานั้น
เป็นเพราะความมาดหมายว่าสิ่งนั้นเป็นของเรา นี่ตัวของเรา
แต่ถ้าไม่มีฉันไปเสียคนล่ะ ใครจะมาเห็นค่าของสิ่งเหล่านี้อีก
ณ อนาคต มันก็จะกลายเป็นเหมือน สิ่งของอื่นๆทั่วไป
ตัวเรา ก็จะกลายเป็นเหมือนคนอื่นๆ ทั่วไป
...
โลกเป็นของฉัน
หรือฉันเป็นของโลก
ของของฉัน และตัวฉัน สุดท้ายก็กลายเป็นปุ๋ยเติมโลกใบนี้
ตอนมา ฉันค่อยๆ รวบรวมสิ่งต่างๆ ประกอบเข้าเป็นฉัน
ตอนไป ฉันก็คงค่อยๆ กระจายสิ่งต่างๆ คืนสู่โลกเช่นกัน...
...
ว่าแล้ว เย็นนี้กินเบียร์ดีกว่า...
ไม่มีความคิดเห็น:
ไม่อนุญาตให้มีความคิดเห็นใหม่