ไม่รู้ว่าแรงสวดมนต์อธิษฐานในคืนแรก
หรือว่ายาจุฬาดีกันแน่
วันนี้พ่อผมดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด เริ่มยืนได้ เดินได้นิดหน่อย
กินข้าวเองได้ สามารถพูดคุยได้เรียกว่าเท่าระดับก่อนป่วย
ด้วยว่าได้ห้องพิเศษเดี่ยวแล้วดังว่า
เมื่อคืนผมเลยได้ไปนอนเฝ้าพ่อคืนแรก (อีกครั้ง)
ห้องพิเศษ คืนละ 1,200 อยู่บนตึกใหม่เอี่ยม
คราวนี้ดีจริงครับ คือไม่หรูหราเท่าเอกชนคืนละสามสี่พันขึ้นอยู่แล้ว
แต่ก็นับว่าดีกว่าห้องรวมที่ผมไปเห็นแบบหน้ามือกับหลังเท้า
ห้องน้ำสะอาดสะอ้านดี มีล้างทุกวัน
อยู่ตึกไม่สูงนัก วิวเลยไม่ค่อยสวย
แต่ดีตรงอากาศช่วงนี้เย็นสบายไม่ต้องเปิดแอร์ก็ได้
มุมที่ผมต้องไปนั่งหลับๆตื่นๆ มาทั้งคืนก็ตรงนี้
...
พอมาอยู่ห้องพิเศษเลยรู้สึกว่าพยาบาลก็ดีไปด้วย พูดจาดี
แต่ยังเสียตรงเวลามาตรวจอะไรไม่ค่อยแจ้งข้อมูล ต้องถามเอง
ผู้ช่วยพยาบาลโมเอะใช้ได้ น่าเรียกหาบ่อยๆ
...
ปัญหาที่ผมเจอเลยคือ
- ตั้งแต่เมื่อวานยันวันนี้บ่ายสอง แพทย์เจ้าของไข้ ไม่เคยโผล่มาให้เห็น
- พยาบาลเข้ามาตรวจรอบดึกครั้งเดียว ตอนเที่ยงคืนครึ่ง
ซึ่งโดยปกติ รพ. อื่นจะตรวจอย่างน้อยสองถึงสามครั้ง
ที่แสบคือ มีบางรอบมาดูเฉยๆ ไม่วัดไข้ไม่วัดความดันด้วย -*- - ให้ช้อนส้อมคู่เดียว จานชามอย่างละใบ ไม่จัดเผื่อญาติอีกสักชุดหรือครับ -_-"
- ที่นั่งญาติ พับลงเป็นเตียงไม่ได้ ต้องขดๆ เอา
- ตู้ใส่ของในห้องพิการ ฝาเบี้ยวเกือบหมด
- ร้านค้าตอนกลางวันคึกคักดี แต่พอตกดึก พร้อมใจกันปิดหมด ต้องซื้อของกินไปตุนเอง
- เปิดไฟทิ้งไว้ พยาบาลมีบ่น... -3-
แต่ภาคกลางวัน เจ้าหน้าที่กับพยาบาลทำงานกันดีครับ มีเดินไปมาเรื่อยๆ
วันนี้พี่ผมอีกคนจะไปนอนให้แทน สลับกัน
คืนนี้ผมก็เลยได้นอนเฝ้าบ้านแทนไป
ตอนนี้ต้องรอคำตอบจากหมออย่างเดียวล่ะครับว่าตกลงผลเลือดเป็นยังไง
ติดเชื้ออะไรกันแน่ แล้วจะได้กลับบ้านเมื่อไหร่
แต่ทำไม ผมไม่เห็นหมอเลยซักคน... -_-"
จริงๆนะ...
ไม่มีความคิดเห็น:
ไม่อนุญาตให้มีความคิดเห็นใหม่