ใกล้ๆ ห้องที่พ่อผมอยู่ เป็นห้องของกลุ่มผู้ป่วยบัตรทอง
ครับ ผู้ป่วยที่ได้รับสิทธิ์บัตรทองรักษาฟรีนั่นแหละ
เป็นห้องพักฟื้นผู้ป่วยผ่าตัดโดยเฉพาะ
ก็คงพอจะจินตนาการกันออกนะครับ ว่าจะมีอาการประมาณไหน
ห้องรวมไม่ติดแอร์ ห้องใหญ่ อยู่รวมกันราวสิบคนได้
ผมเริ่มไม่แปลกใจที่ทำไมการแจกเสื้อผ้าถึงเริ่มตั้งแต่ตีห้ากว่า
และการเช็ดตัวทำไมถึงเสร็จเอาเกือบ 9 โมงเช้า
เพราะผู้ป่วยหลายคนลุกจากเตียงกันแทบไม่ได้เลย
ต้องช่วยแปรงฟัน เช็ดตัว เปลี่ยนเสื้อผ้ากันบนเตียงนั่นเลย
และการจัดการคนทั้งแผนก ผมว่าหลายสิบ ก็คงไม่ใช่งานเล็กๆ
บุรุษพยาบาล กับพยาบาลที่นี่ยังดูเด็กกันมากๆ
บางคนก็เหมือนเพิ่งเริ่มงานไม่นาน ยังไม่ค่อยคล่องเท่าไหร่
แต่โดยรวมก็ดูตั้งใจดีครับ ยังไม่เจอพวกไม่อยากทำงาน
แจกอาหารเช้าประมาณ 8:30 ซึ่งเป็นข้าวต้มหมูมาสองมื้อแล้ว (อาจจะทุกวันก็ได้ –_-“)
เวรกลางวันกลางคืนก็สลับไปมาไม่แน่นอนแต่ละวัน
บางวันก็เจอคนเดิมมาตอนกลางคืนอะไรอย่างนั้น
แต่เท่าที่นอนมาสองคืน ไม่มีอะไรน่ากลัวนะครับ
ถึงโรงพยาบาลจะเก่าๆ มืดๆ แต่ก็ไม่ได้มีความรู้สึกไม่ดีตอนนอน
จะไปขนลุกตอนเดินไป 7-11 มากกว่า เพราะเดินไกล และเปลี่ยวมาก T_T
จากที่ได้รับรู้อาการป่วยของผู้ป่วยหลายๆคนที่เขาคุยให้ฟัง
บางคนก็เป็นเด็กจรจัดโดนทำร้ายมา บางคนก็เป็นโรคแปลกๆที่ถ้ารักษาเองคงแพงมาก
ทำให้ผมกล้าพูดได้เต็มปากว่า บัตรทองมีประโยชน์กับคนที่ไม่มีสวัสดิการและไม่มีเงินจริงๆ
หลายๆคนในนี้ ถ้าไม่ได้รักษาบัตรทอง คงหมดโอกาสได้รักษาโรงพยาบาลดี
หมดสิทธิ์จะได้รับการดูแลจากแพทย์พยาบาล ที่กดปุ่มปั๊บ ก็เดินมาดูแลทันที
ครับ ทั้งหมดนี้ ฟรี…
ถึงจะบอกว่ามันเป็นการดูดเงินจากคนกลุ่มหนึ่งไปอุ้มคนกลุ่มหนึ่ง
แต่ถ้าคุณต้องมาเป็นคนกลุ่มนั้น หรือได้มาเห็นอย่างผมบ้างซักครั้งสองครั้ง
คุณอาจจะรู้สึกดีใจก็ได้ที่มีอะไรแบบนี้ออกมาช่วยเหลือพวกเขา
มนุษย์เราควรมีสิทธิ์ที่จะมีชีวิตไม่ใช่หรือครับ
เราจะปล่อยให้เขาตายเพราะเขาจนเท่านั้นหรือ
ไม่ใช่หรอกครับ…
ไม่มีความคิดเห็น:
ไม่อนุญาตให้มีความคิดเห็นใหม่