เฮ้อ เซ็งจริงๆ วันนี้...
รู้สึกว่าเซ็งตัวเองเอามากๆ
วันอาทิตย์ซึ่งปกติจะเป็นวันหยุดวันเดียวของผม
ผมจะออกไปหาอะไรทำนอกบ้านกับแฟน
กิจกรรมก็ไม่ได้หวือหวาอะไร ทำนองเที่ยวห้าง หาอะไรกิน ซื้อของ ฯลฯ
ซึ่งตัวผมเองก็ไม่ใช่คนเที่ยวกลางคืน หรือขยันไปไหนมาไหนแปลกๆ
กลายเป็นว่า วันนี้แฟนไม่ว่างไปเที่ยว
ผมเองก็เลยไปไหนไม่เป็น สมองกลวง ไม่รู้จะไปไหนเอาเหมือนกัน
และคิดว่าคงไม่ใช่อาการชั่วคราว แต่เป็นอาการถาวรอย่างแน่นอน
เพราะผมไม่มีข้อมูลอะไรในหัวเลยว่า จะไปทำอะไรที่ไหนเพื่ออะไร
ของกินของใช้ก็มีครบแล้ว ของเล่นสิ้นเปลืองก็มีหมดแล้ว
บางอย่างที่แพงหลายพัน ก็เสียดายเงินไม่อยากจะซื้อเพียงเพราะไม่มีอะไรทำ
แล้วอยู่ดีๆ จะให้นั่งรถเมล์คนเดียวไปไหนมาไหนไกลๆ
สำหรับผมก็ไม่ใช่เรื่องน่าอภิรมย์ซักเท่าไหร่
ผมไม่ฟังเพลง ไม่มีเครื่องเล่นเพลงพกติดตัว
หรือผมควรจะเสียเงินหลายพันซื้อมาเก็บไว้ซักตัวเผื่อสถานการณ์แบบนี้อีก?
ไม่มั๊ง...
ไปๆมาๆ ก็กลายเป็นว่า ถ้าจะคิดแบบยาวๆ
ไม่มีอะไรที่ผมควรจะทำเลย นอกจากกลับบ้าน...
ชีวิตผมมันน่าเบื่อขนาดนี้เลยหรือนี่...
เย็นนี้มีงานแต่งงานเพื่อนสมัยมัธยม
กำลังคิดว่า... ผมควรจะไป ต้องลากตัวเองไปให้ได้
ความขี้เกียจกับความอยากมันคะคานกันอยู่เสมอเวลาที่ผมต้องไปไหน
และส่วนใหญ่ความขี้เกียจมักจะชนะไปบ่อยๆ
ยกเว้นว่าจะมีคนมาลากผมไปจากบ้านนั่นแหละ...
อยากไป... แต่ขี้เกียจ...
เบื่อความขี้เกียจตัวเองจริงๆ...
ไม่มีความคิดเห็น:
ไม่อนุญาตให้มีความคิดเห็นใหม่