วันจันทร์, พฤศจิกายน 17, 2551

จงพูด อย่าให้ผมต้องเดา...

ผมเป็นคนที่ไม่เก่งเลยในด้านการอ่านสีหน้าท่าทาง

ไม่ว่าผมจะพยายามแอบมอง ครุ่นคิด คาดเดาไปอย่างไร
ผมก็ไม่สามารถจะทายสิ่งที่อยู่ในใจของใครได้ถูกเสียที

ดังนั้น ผมจึงไม่ชอบถ้าจะต้องถูกจ้องหน้าโดยไม่พูดอะไรเลย
และจะขอบคุณมาก ถ้าจะพูดอะไรที่เป็นข้อมูลออกมาบ้าง

ผมเองไม่ใช่เป็นยอดมนุษย์ หรือผู้วิเศษที่จะสามารถอ่านใจใครต่อใครได้

พูดเถอะ

พูดในใจความสำคัญทีคุณอยากบอก

ไม่ต้องใส่น้ำจนท่วมทุ่ง หาสาระได้นิดเดียว

ไม่ต้องเกริ่นร่ายยาวเป็นกิโลฯ กว่าจะเข้าเรื่องลิงหลับไปสามฝูง

ไม่ต้องพูดให้ฟังดูดี เพื่อจะหมายถึงความต้องการอีกอย่าง

เพราะผมจะไม่เดา

คุณบอกว่าจะเอาน้ำเปล่า ผมก็จะให้น้ำเปล่าคุณ

คุณบอกว่าจะเอาก้อนหิน ผมก็จะให้ก้อนหินคุณ

อย่าหวังว่าแค่เอามือพัดๆ แล้วผมจะอุ้มคุณเข้าห้องแอร์ หาผ้าเย็น เสริฟน้ำส้มคั้น

อย่าหวังว่าแค่บอกว่าเศรษฐกิจไม่ดี แล้วผมจะรีบนัดคุณกินข้าว แล้วเสนอลดราคาสินค้า

ผมไม่ชอบเดา

และไม่เคยคิดจะเดาความต้องการของใคร

ผมไม่ใช่บริกรมืออาชีพ...

แท็กของ Technorati: {กลุ่มแท็ก},,,,

ไม่มีความคิดเห็น: