นิัสัยอันแก้ไม่ได้อันหนึ่งของตัวเอง
คือพูดจริงเกินไป พูดตรงเกินไป
อย่างที่เขาเรียกว่า พูดแบบขวานผ่าซากนั่นแหละ...
.
แต่จะต่างจากคนปากไม่ดีนิดหน่อย
ตรงทีคนปากไม่ดี จะพูดโดยมีเจตนาและประสงค์อันร้ายเจือออกมาด้วย
แต่สำหรับผม หลายครั้งที่เจตนาดี ประสงค์ดี
แต่เรียบเรียงออกมาแบบตรงๆ ไม่อ้อมค้อม จนคนฟังสะดุ้งโหยง...
พ่อผมคนนึงล่ะ ที่เกลี๊ยดเกลียดเวลาผมพูด
เพราะผมไม่ค่อยตามใจพ่อไง...
อะไรดีก็บอก อะไรไม่ดีก็บอก
เตือนก็เตือนตรงๆ ว่าก็ว่ากันตรงๆ
ว่ากันแบบซื่อๆ ไม่ประชดประชัน ไม่หยาบคาย
เพียงแต่คนฟังส่วนใหญ่ มักยอมรับความจริงกันไม่ค่อยได้
แล้วก็มักโกรธ และพาลจะเกลียดขี้หน้ากันไปก็มี...
ซึ่งส่วนใหญ่ ผมก็ใช้นโยบาย "ช่างหัวมัน" "Who's cares"
ก็ไม่แปลกที่จะมีคนเกลียด มากกว่าคนรัก
ไม่ใช่ว่าผมโรคจิตชอบสะสมศัตรูหรอกนะ
แต่ผมไม่สามารถโกหกคนอื่น หรือโกหกตัวเองได้
พูดอ้อมแค่ไหน แต่สุดท้ายก็จักวนมาหาคำจริงสุดท้ายอยู่ดี
เสียเวลาอ้อมให้เปลืองพลังงานไปทำไม
พูดความจริง สั้นๆ ซื่อๆ สุภาพ และเกิดประโยชน์
ช่วยลดภาวะโลกร้อนได้นะ... จะบอกให้...
Technorati Tags: behavior, conclusion, personal, speak, talk, truth
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
เชิญแสดงความคิดเห็น