แปลกใจที่อาหารหรือขนมกินเล่น สาหร่ายทอดกรอบปรุงรส
มันสามารถเวียนว่ายตายเกิดในตลาดประเทศไทยได้แบบนี้
สมัยที่สาหร่ายทอดบูมครั้งแรก จำได้ว่าไปที่ไหมก็มีขาย
และนิยมขายในถังพลาสติกใหญ่ๆ ผมก็ยังเคยซื้อมากินบ่อยๆ
จนกระทั่งมีข่าวออกมาประกาศว่า ให้ระวังสารอะไรซักอย่างตกค้างในสาหร่ายทอด
ซึ่งทำให้ตลาดสาหร่ายทอดซบเซาไปในทันที จะค่อยๆล้มหายตายจากจนหมดตลาด
แล้วอยู่ดีๆ ก็เกิดสาหร่ายทอดกรอบยี่ห้อเถ้าแก่น้อยขึ้นมา
อาจจะเป็นเพราะจังหวะเหมาะที่เป็นสุญญากาศสาหร่ายทอดของตลาดพอดี
เถ้าแก่น้อยจึงขายดิบขายดีจนผลิตแทบไม่ทัน
จนทุกวันนี้ เจ้าของซึ่งอายุยี่สิบต้นๆ รวยเละ ผลิตส่งออกสบายไปแล้ว
และก็เริ่มเห็นสาหร่ายทอดรายเล็กๆ ออกมาขายบ้างประปราย
แต่ก็ไม่ได้มากมายเหมือนสมัยนั้น และไม่รู้ว่าวันไหนจะมีประกาศของสาธารณสุขออกมาป่วนอีก
ในเมื่อตลาดยังมีช่องว่างมากมายเช่นนี้
คงไม่แปลกที่จะมีผู้เล่นหน้าใหม่เข้ามาสู่ตลาด
วันก่อนผมได้ลองชิม สาหร่ายทอดกรอบ ตี๋เล็ก
เอิ่ม... -_-"
ชื่อนี่ไม่ค่อยจะจงใจจะแข่งกับเจ้าตลาดเลยนะครับ
ดีไม่เอาชื่อ เจ้าสัวน้อย, เศรษฐีเด็ก อะไรไปนั่น...
5 บาท ในห่อเก็บความชื้นอย่างดี ซึ่งผมว่ามันดีเกินเหตุไปด้วยซ้ำ
ในนั้นมีสาหร่ายแผ่นใหญ่ แผ่นเดียว... ครับ แผ่นใหญ่ แผ่นเดียวจบ
ขนาดเล็กกว่าขนาดซองเล็กน้อย ถ้าโชคร้าย จะเจอแผ่นขาดๆ ไม่สวย
และถ้าโชคร้ายกว่านั้น จะเจอแผ่นน้ำมันเยิ้มๆ นิดนึง
สงสัยว่าขั้นตอนการสะเด็ดน้ำมันจะยังไม่เข้าที่ดีนัก
เท่าที่ชิม รสชาติจะเข้มข้นกว่าเถ้าแก่น้อยครับ
พูดง่ายๆ ว่าผมชอบยี่ห้อนี้มากกว่าในแง่รสชาติ
แต่ที่ผมยังติดใจคือ หนึ่งห่อมันมีนิดเดียว กินไม่สะใจ
อยากจะได้แบบปริมาณมาก ถังใหญ่ๆ ซึ่งจนบบัดนี้ ก็ยังไม่เคยเห็นทำออกวางขาย
ถ้าเกิดอยากกินมากๆ ก็ต้องนั่งแกะไปทีละห่อ
กว่าจะได้กิน คงจะหายอยากไปเสียก่อน
จะว่าไงดีล่ะ ก็โอเคนะครับ สำหรับขนมกินเล่น
แต่ถ้าให้ผมนั่งแกะบ่อยๆ ผมก็เมื่อยมือเป็นครับ...
ไม่มีความคิดเห็น:
ไม่อนุญาตให้มีความคิดเห็นใหม่