เขียนอะไรให้เข้ากับวันแห่งความรักหน่อย
ทั้งๆที่ผมเองไม่คิดจะสนใจมันมาตั้งนานแล้ว...
.
เคยได้ยินหรือเคยได้อ่านมาจากไหนจำไม่ได้
เขาว่า เราจะไม่มีวันรู้จักว่าความรักที่จริงแล้วมันคืออะไร
จนกว่าเราจะสามารถแยกความรักออกจากเรื่องเพศได้...
.
ผมเองก็เคยผ่านช่วงวัยรุ่นมา เริ่มจะเข้าใจมันมากขึ้น
ในสมัยก่อนตอนฮอร์โมนยังเป็นเจ้าผู้ครองร่าง
ความรักในตอนนั้น มันก็คือเซ็กส์ และเซ็กส์ก็คือรัก
ด้วยวัยวุฒิและกำลังสมองตอนนั้น คิดได้เท่านี้จริงๆ
และต่อให้โตมาจนบัดนี้ ผมก็ยังไม่แน่ใจตัวเองอยู๋ดี
ว่าจะหลอกให้ตัวเองคิดว่ารู้จักความรักอันแท้จริงได้ในทุกสถานการณ์หรือเปล่า
ถ้าเกิดเจอเหตุการณ์ฉุกเฉิน เช่นเจอสาวน่ารักโคดๆปิดห้องปล้ำ
(สมมุติเฉยๆน่า มันไม่มีทางเกิดหรอก)
ผมยังจะสามารถมีสติคิดไตร่ตรองความดีความชั่ว
คิดถึงความรักแบบบริสุทธิ์ คิดถึงเหตุคิดถึงผล ได้อยู่หรือเปล่า
.
มนุษย์ตูดเหม็น มีความต้องการและความเห็นแก่ตัวเสมอ
ถึงแม้การมอบความรักและห่วงใยต่อคนอื่น
โดยนัยแท้ๆ อาจจะเป็นเพราะเราต้องการความรู้สึกดีๆจากเขา
แต่ก็ยังนับว่าดี ที่อย่างน้อย เราก็ยกระดับตัวเองขึ้น
ไม่ใช่สัตว์ชนิดหนึ่ง ที่ใช้จู๋หรือช่องคลอดคิดแทนสมอง...
.
ความรักเกิดขึ้นและคงอยู่นาน กว่าจะนิยามมันว่ารักได้
ไม่ใช่ทั้งปีไม่มองหน้ากัน แล้ววันวาเลนไทน์ก็ซื้อดอกไม้ช่อละพันมาให้
แล้วบอกว่านั่แหละความรัก...
ถ้าจะรัก ก็จงทำ และให้เวลาเป็นผู้ให้นิยามมัน
ไม่ใช่เรา...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
เชิญแสดงความคิดเห็น