เล่าแบบคนขี้เกียจพิมพ์นะครับ...
วันที่ 30 ธันวาคม 2550
ไปแก่งกระจาน จ้างรถกระบะพาขึ้นเขาพะเนินทุ่ง สูง 900 กว่าเมตร
ระยะทาง 50 กม. แต่ใช้เวลาขับเกือบ 3 ชม.
ออกรถกันตั้งแต่ ตี 5 เส้นทางโหดมาก
ตอนแรกผมนึกว่าแค่ชั่วโมงเดียวก็น่าจะถึง
แต่คาดผิด...
ขนาดว่าไปด้วยความเร็วขนาดนี้...
มืดตึ้บ มองอะไรแทบไม่เห็น นอกจากหน้ารถที่แสงไฟส่องไป...
ไม่ต้องบรรยายว่าป่าหนาวๆ กับความมืดสนิท น่ากลัวขนาดไหน...
แต่ก็มีรถวิ่งต่อๆกันเป็นระยะๆ...
และก็วิ่งรถกันจนสว่างคาตา
ถึงได้เห็นว่าทั้งหมอกทั้งฝุ่น มันเยอะขนาดไหน...
และแน่นอนครับ พอขึ้นไปถึง
เราก็ได้เห็นทะเลหมอก ที่อุตส่าห์ลำบากลำบนขึ้นมาดูกัน...
สำหรับผม ถือว่าคุ้มเสียยิ่งกว่าคุ้ม
ค่าจ้างรถขึ้นมาแค่ 1400 ให้เอารถตัวเองมาขึ้นผมก็ไม่เอา
เส้นทางโหดมาก ขับยากมาก และทรมาณรถมาก
พอขึ้นมา ก็ได้ดูทะเลหมอกสวยๆเป็นรางวัล
จนผมต้องยืนดูซ้ำแล้วซ้ำอีกนานๆ...
แต่ผมรู้สึกว่าความรู้สึกที่ได้ระหว่างทางขึ้นและลง
สนุกเสียยิ่งกว่าตอนได้เห็นทะเลหมอกจริงๆเสียอีก...
หรือนี่จะเป็นความหมายที่แท้จริงของการเดินทางท่องเที่ยว...
.
ไว้จะเอาภาพนิ่ง กับคลิปที่พอจะมีมาลงให้ดูเพิ่มอีกครับ...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
เชิญแสดงความคิดเห็น