รู้จักอาการสิ้นหวังเหมือนหนังการ์ตูนไหมครับ
คืออาการที่ทำอะไรไปซักอย่างจนถึงที่สุด
แล้วดันไปพบว่า ที่สุดแล้ว มันไร้ประโยชน์
เป็นการทำลายความหวังในระดับ
ปราสาทถล่ม หรือโรงไฟฟ้านิวเคลียร์ระเบิด อะไรทำนองนั้น
ยกตัวอย่างก็การ์ตูนที่เพ่ิงอ่านจบ Gunnm
หรือชื่ออังกฤษว่า Battle Angle Alita
ผมอ่านมันตั้งแต่ ม.ต้น และเพิ่งจะได้อ่านจบเมื่อสองสามวันที่ผ่านมา
เพราะโหลดเอาจาก bittorrent... -_-"
อ่านแล้วมีความรู้สึกทั้งรักทั้งเกลียดมันเลยครับ
และรู้สึกสิ้นหวังสลับกับมีความหวังสลับกันไปตลอดเรื่อง
เลยเป็นการ์ตูนที่ให้อารมณ์แปลกที่สุดเรื่องหนึ่งในชีวิตของผมเลย
.
กลับมาสู่เรื่องสิ้นหวังต่อ
พอดีผมไปรักษาผื่นภูมิแพ้ที่โรงพยาบาล
แล้วหมอก็จ่ายยากินกับยาทามาให้
เชื่อมั๊ย ผมเป็นๆหายๆมา 7 ปี
หามาตลอดว่าแพ้อะไร ลองมาสารพัดยาว่าทำไงจะหาย
หลังจากกินยาหมอคนนี้ ผมหายครับ....
แต่ หลังจากยาหมด มันก็กลับมาเป็นอีก
เหมือนกับว่าไ่มเคยมีอะไรเกิดขึ้น...
เลยเอายากินไปถามร้านยาว่า นี่มันยาอะไร
สรุปแล้ว ได้ความว่า มันคือ เสตียรอยด์....
....
จบกัน... เสตียรอยด์...
กินต่อเนื่องไม่ได้ครับ อันตรายมาก
กินมากตัวบวม ไข่ฝ่อ มะเร็งจุ๋ถามหา...
นับแต่วันที่รู้ ผมเลยเลิกกินไปเลย
และนับวันรอที่อาการแพ้จะกลับมาอีกครั้ง
คาดว่าผมคงจะแพ้สารอะไรซักอย่างที่พบได้ในบ้าน
เลยทำให้มันเป็นๆหายๆ ไม่หายขาดเสียที
นี่คงเป็นกรรมอย่างหนึ่งของคนเป็นภูมิแพ้น่ะครับ
แต่อารมณ์ที่แบบว่า เหมือนเจอยาวิเศษ แล้วดันมาพบว่าสุดท้ายเป็นยาพิษ
มันช่างสิ้นหวังดีจริงๆ...
.
สุดท้าย ก็มีผู้ร้ายตัวจริง
ที่ผมอ้วนขึ้น น้ำหนักขึ้น พักนี้ เป็นเพราะเจ้ายานี่นี่เอง
ชิชะ... บังอาจ ไอ้เราก็นึกว่าอ้วนเพราะกินหนักไปหน่อย
เป็นเพราะแกแน่ๆเลย.... ใช่มั๊ย?
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
เชิญแสดงความคิดเห็น