ขออภัยนะครับ วันนี้วันเซ็ง....
ไม่รู้ว่าวันนี้มันอะไร เหมือนจะดีกลางวัน
แต่มาเส็งเคร็งยามเย็น...
กลางวันก็ทำงานไป... ปกติ
เข้าบ้านตอนเย็น ปิดล็อคประตูกันหมาวิ่งเพ่นพ่านอย่างดี
ออกมาดูช่างที่เรียกมาซ่อมของในบ้าน...
จะเดินเข้าบ้าน ประตูเข้าบ้านล็อคเองซะงั้น
ไม่รู้ใครเมาเผลอไปกดล็อคประตู...
สุดท้ายต้องหาช่องปีนเข้าบ้านตัวเอง เพื่อไปเปิดประตู
เพราะไม่ได้เอากุญแจออกมาด้วย
แหงดิ... ใครเขาอยู่บ้าน แล้วพกกุญแจติดตัวตลอดเวลา...
ไม่เคยปีนเข้าบ้านตัวเองมาก่อนในชีิวิต
ปีนขึ้นน่ะพอไหว แต่ตอนลงสิสยิว...
ไม่นึกว่าว่าอายุมากขึ้น จะพาให้ช่องว่างในปอดกว้างขึ้นด้วย
ปอดแหกกว่าตอนเด็กเยอะเลย...
ไม่นึกว่าระยะที่มองเห็นธรรมดา ราวๆ สองเมตรนิดๆ
เวลาขึ้นไปนั่งบนนั้น แล้วมองลงมา มันจะสูงขนาดนี้... T_T
มองไม่ว่า แต่ไอ้การหามุมโดดลงเนี่ยสิ... T_T
กลัวสะดุดร้องเท้าตัวเอง อุตส่าห์ถอดก่อน
แล้วกระโดดลง... ตุ๊บ...
ดีกว่าที่คิด เอาเท้าลง เก็บคองอเข่าตามรูปแบบ
แต่... เจ็บ... T_T
อีบ้าเอ้ย... รู้งี้ใส่รองเท้าดีกว่า...
ปวดฝ่าเท้าตรงจุดที่ลงพื้นเลย
ทั้งส้นเท้า กับฝ่าเท้า... ระบมจี๊ดดด.... ซี้ดดด
แถมหลังจากนั้นไม่นาน...
หมาอีโก้... ก็หมาบ้านผมนี่แหละ
เจือกไปกัดช่างที่มาซ่อมของในบ้าน...
อยากจะจิกหัวตัวเองแล้วแหกปากโวยวาย
สติแตกเหมือนตัวอิจฉาช่อง 7
ตูจะบ้า... เจ็บตัว แถมอารมณ์เสียอีก
อุตส่าปิดประตูไว้แล้วนะ... ใครมาเปิดแล้วไม่ปิดเนี่ย...
ต้องพาช่างมาล้างแผลอีก ดีนะกัดไม่ลึก
ไม่รู้ช่างจะเรียกร้องค่ารักษาฉีดยาอีกหรือเปล่า
จะบ้าตาย... ฉีดยาคนมันแพงนะเฟร้ย....
จับนังโก้ไปขายเขมรดีมั๊ยเนี่ย...
ตีก็ไม่จำ ห้ามก็ไม่ฟัง
ไมู่้รู้จะทำยังไงกับมัน...
.
เวลาทำอะไรเนี่ย... ถ้าคนอื่นไม่ช่วย
ก็ช่วยสังเกตหน่อย อย่าทำให้มันแย่ลง...
เวลาต้องจัดการหลายๆอย่างพร้อมกัน
มันเครียดนะ เข้าใจมั๊ยยยย
จะบ้าแล้วโว้ยยยยยยย
Technorati Tags: panic, trouble, house, badday
ไม่รู้ว่าวันนี้มันอะไร เหมือนจะดีกลางวัน
แต่มาเส็งเคร็งยามเย็น...
กลางวันก็ทำงานไป... ปกติ
เข้าบ้านตอนเย็น ปิดล็อคประตูกันหมาวิ่งเพ่นพ่านอย่างดี
ออกมาดูช่างที่เรียกมาซ่อมของในบ้าน...
จะเดินเข้าบ้าน ประตูเข้าบ้านล็อคเองซะงั้น
ไม่รู้ใครเมาเผลอไปกดล็อคประตู...
สุดท้ายต้องหาช่องปีนเข้าบ้านตัวเอง เพื่อไปเปิดประตู
เพราะไม่ได้เอากุญแจออกมาด้วย
แหงดิ... ใครเขาอยู่บ้าน แล้วพกกุญแจติดตัวตลอดเวลา...
ไม่เคยปีนเข้าบ้านตัวเองมาก่อนในชีิวิต
ปีนขึ้นน่ะพอไหว แต่ตอนลงสิสยิว...
ไม่นึกว่าว่าอายุมากขึ้น จะพาให้ช่องว่างในปอดกว้างขึ้นด้วย
ปอดแหกกว่าตอนเด็กเยอะเลย...
ไม่นึกว่าระยะที่มองเห็นธรรมดา ราวๆ สองเมตรนิดๆ
เวลาขึ้นไปนั่งบนนั้น แล้วมองลงมา มันจะสูงขนาดนี้... T_T
มองไม่ว่า แต่ไอ้การหามุมโดดลงเนี่ยสิ... T_T
กลัวสะดุดร้องเท้าตัวเอง อุตส่าห์ถอดก่อน
แล้วกระโดดลง... ตุ๊บ...
ดีกว่าที่คิด เอาเท้าลง เก็บคองอเข่าตามรูปแบบ
แต่... เจ็บ... T_T
อีบ้าเอ้ย... รู้งี้ใส่รองเท้าดีกว่า...
ปวดฝ่าเท้าตรงจุดที่ลงพื้นเลย
ทั้งส้นเท้า กับฝ่าเท้า... ระบมจี๊ดดด.... ซี้ดดด
แถมหลังจากนั้นไม่นาน...
หมาอีโก้... ก็หมาบ้านผมนี่แหละ
เจือกไปกัดช่างที่มาซ่อมของในบ้าน...
อยากจะจิกหัวตัวเองแล้วแหกปากโวยวาย
สติแตกเหมือนตัวอิจฉาช่อง 7
ตูจะบ้า... เจ็บตัว แถมอารมณ์เสียอีก
อุตส่าปิดประตูไว้แล้วนะ... ใครมาเปิดแล้วไม่ปิดเนี่ย...
ต้องพาช่างมาล้างแผลอีก ดีนะกัดไม่ลึก
ไม่รู้ช่างจะเรียกร้องค่ารักษาฉีดยาอีกหรือเปล่า
จะบ้าตาย... ฉีดยาคนมันแพงนะเฟร้ย....
จับนังโก้ไปขายเขมรดีมั๊ยเนี่ย...
ตีก็ไม่จำ ห้ามก็ไม่ฟัง
ไมู่้รู้จะทำยังไงกับมัน...
.
เวลาทำอะไรเนี่ย... ถ้าคนอื่นไม่ช่วย
ก็ช่วยสังเกตหน่อย อย่าทำให้มันแย่ลง...
เวลาต้องจัดการหลายๆอย่างพร้อมกัน
มันเครียดนะ เข้าใจมั๊ยยยย
จะบ้าแล้วโว้ยยยยยยย
Technorati Tags: panic, trouble, house, badday
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
เชิญแสดงความคิดเห็น