วันเด็ก 2556...

เด็กในวันนี้ คือผู้ใหญ่ในวันหน้า...

ได้ยินประโยคนี้มานานจนลืมจะนึกว่า ใครเป็นคนคิด
รู้แต่ว่า รู้ตัวอีกที ฉันก็พ้นวัยเด็ก กลายเป็นผู้ใหญ่ของวันหน้าที่ว่านั่นไปแล้ว...

เขาว่าคนเรามันหนีกรรมไปไม่พ้น...

ใช่... ทุกวันนี้ ก็ต้องกลายมาเป็นผู้ใหญ่ ที่รำคาญเด็ก แบบที่ตัวเองเคยเป็นเมื่อหลายปีก่อน
โหวกเหวกโวยวาย เสียงดัง ไม่นั่งนิ่งๆ กินเปลือง แถมไม่เกรงอกเกรงใจเสียอีก...

คิดไปคิดมา หลายอย่างนั่น... ฉันก็เคยทำ...

คิดได้ดังนั้น บางทีก็ต้องทำตัวเหมือนผู้ใหญ่ใจดี ไม่รำคาญเด็กๆ หัวขนที่วิ่งเปะปะไปมา
ถ้าเป้นลูกหลานตัวเอง ก็อาจจะให้อารมณ์อีกแบบ... แต่นี่ไม่ใช่...

พอดีว่า จนบัดนี้ก็ยังไม่มีลูกเมียเป็นของตัวเอง
ยังทำตัวเป็นคนแก่เนิร์ดๆ ไปวันๆ เหมือนกับโลกนี้จะไม่มีวันดับสูญ...

คิดเล่นๆ ดู... ถ้าคนเรามีอายุยืนยาวสักสามแสนปี เราคงไม่คิดไม่ทำอะไรแบบนี้กัน
คนเราอาจจะเห็นแก่ตัวนอยกว่านี้มากก็ได้
เพราะเห็นแก่ตัวไป สุดท้ายทุกคนก็แทบจะมีทุกอย่างเท่ากันอยู่ดี
เนื่องด้วยเวลาที่ยาวนานมาก ย่อมปรับทุกอย่างให้เข้าสู่สมดุลไปดังนั้น...

คนคงเห็นทุกข์เห็นโทษของชีวิตน้อยลง เพราะอยู่นานจนเบื่อแล้วเบื่ออีกก็ยังไม่ตาย
เสพสุขมาแล้วทุกอย่างในโลก ไปมาแล้วทุกประเทศ มันก็ยังไม่ตาย...

แต่ทำไงได้ อายุขัยคนเรามันมีจำกัดเท่านี้ ถึง 100 ปีก็นับว่าโอเวอร์แล้ว
ก็ไม่แปลกที่คนเราจะเห็นแก่ตว และแบ่งแยกวัยเด็ก วัยผู้ใหญ่

วัยเด็กมีกำลัง ผู้ใหญ่มีเงินทอง ชรามีเวลา
ทั้งสามส่วน ล้วนปรับสมดุลของกันและกัน

ถ้าคนใดไม่สามารถทำให้มันสมดุลได้ ย่อมมีความทุกข์...

ยิ่งอายุมากขึ้น เราก็ยิ่งใกล้หมดเวลามากขึ้น
จากเคยอายุมากเร็วๆ ก็อยากจะอายุเพิ่มช้าๆ...

วันเด็ก อาจมีไว้ให้เด็กรู้ว่าตัวเองเป็นใคร
และผู้ใหญ่ ก็ได้รู้ว่า เวลามีค่าขนาดไหน...

สุขสันต์วันเด็ก 2556 ครับทุกท่าน...