สิ่งที่เขาเขียน จะบอกตัวตนของเขา
วิธีการใช้คำ
วิธีการเรียงประโยค
วิธีการให้เหตุผล
วิธีการเชื่อมโยงเรื่องราว
มันเหมือนเส้นลายมือที่จะบอกให้คนอ่านอย่างเรารู้ได้ว่า
เขาเป็นคนแบบไหน มีวิธีคิดแบบใด
บางคนเขียนเรื่องต่างๆ ด้วยคำหยาบคาย
แต่อ่านแล้ว กลับรู้สึกว่าเขาไม่ใช่คนหยาบกระด้างแต่อย่างใด
แต่บางคนใช้คำสุภาพดี อ่านแล้วก็เหมือนรายงานเด็กประถม
แต่อ่านแล้ว กลับรู้สึกเกลียดตัวตนของคนเขียนขึ้นมาจับใจ
ที่แย่ที่สุด กลับเป็นเรื่องที่ถ้อยคำก็หยาบ เจตนาก็หยาบ
แต่เห็นคนหลายคน ชมชอบ และเห็นดีเห็นงามไปด้วย
ผมอาจจะชอบคิดแทนคนอื่นมากเกินไป
ซึ่งจริงๆ ผมควรจะมั่นใจในภูมิคุ้มกันของสังคมมากกว่านี้
ผมคงจะเป็นคลื่นลูกเก่าที่กำลังจะอ่อนแรงลงในโลกของการเขียน
และก็ได้แต่มองคลื่นลูกใหม่กำลังแรง ที่กวาดต้อนแมงกะพรุนมาด้วย
อย่างไม่ค่อยจะพึงใจนัก...
ก็เท่านั้นเอง...
ไม่มีความคิดเห็น:
ไม่อนุญาตให้มีความคิดเห็นใหม่