บางทีปัญหาที่เราสอบผ่านได้ยากที่สุด ก็มาจากสิ่งที่เราเคยชินกับมันมาตั้งแต่เกิด
ความที่มันหมักหมม สั่งสมมาทั้งชีวิต ทำให้ยากที่จะมองเห็นว่ามันเป็นปัญหา
อาจต้องการใครสักคนที่มองเห็น และชี้ให้เราเห็น "นี่ไง"
และวินาทีนั้น มันเหมือน ความมืดมันระเบิดออกเลย โพล่งเลย
รู้เลยตอนนั้นว่า นี่แหละ ปมนิดเดียวที่เราแก้ไม่ออก ตัดไม่ขาดมันคืออะไร
สำหรับผม วันนี้ผมได้คนที่มาชี้บอกแล้ว
เข้าใจเลยว่า วินาทีนั้นมันเป็นยังไง
เหมือนผงที่อยู่ในตาเรา โดนคนมาบอกว่า นี่ไง ผงมันอยู่ตรงนี้ไง
ถึงจะยังเขี่ยมันไม่ออก แต่ก็ทำให้สว่างขึ้นว่า อ๋อ นี่ไงปัญหา เราเห็นมันแล้ว
ต่อไปคือ เราจะจัดการกับมันอย่างไร...
ขอบคุณเหลือเกิน...
